Dzień 3, część 3

Rzooq, październik 6th, 2018

Próba sił

Minęło 6 lat, a myśl o przejeździe przez Albanię, kraj stacji benzynowych, wulkanizacji, myjni, Mercedesów, kontrastów… nadal budziła obawy.

Kontrola na granicy była formalnością

Szybko zaczęły pojawiać się charakterystyczne elementy – szkielety niedokończonych budynków

Opuszczone stacje benzynowe

Budynki z niedokończonymi piętrami (ciągle w budowie = brak podatków?)

Mercedesy

Myjnie

Szkodra to jednak jeden z ważniejszych rejonów Albanii, więc nie było źle

Ja też bym trzymał niepotrzebne ćwiartki na dachu, przecież to logiczne (policz Mercedesy)

Nawet ładnie

Nie każdego stać na Mercedesa…

Na camping planowałem dojechać już bez tankowania, logo wygląda znajomo, ale to nie BP…

Różne typy zabudowy…

Trójkołowiec…

Szkodra

Jakoś tak dziwnie to wszystko wygląda, kontrastowo

Przydrożna klasyka

Jak na razie przyzwoita droga…

Bez kitu…

Zza gór szedł chyba jakiś front…

Nim bliżej Tirany, tym zabudowa i ruch się zagęszczały

Luźne podejście do bezpieczeństwa na drodze…

W architekturze można dostrzec chyba pewien styl – „lekko fikuśnie, pastelowo, kolorowo”

Wóz, pojazd jak każdy inny

Dzielnica mieszkaniowa? Brama konkretna…

Jest i galeria

Było ok 15, akurat pora popołudniowych powrotów do domu. Na mapie wyglądało, że centrum Tirany objadę obwodnicą, trzeba było jednak wziąć poprawkę, że to Albania.

Upał, wcinka, podjazd, korek… idealnie

Policjant kierował ruchem, ale to nie on był przyczyną korka

Brudna szyba to był mój najmniejszy problem :/

Włączone ogrzewanie pozwalało utrzymać temperaturę silnika w bezpiecznym zakresie, ale przy długim staniu w korku benzyna w gaźniku zaczyna się gotować i przy ruszaniu czasami pojawia się czkawka :/
Podejście do zajmowania właściwego pasa Albańczycy mają dość specyficzne

Po przeturlaniu się przez kilka skrzyżowań, korek nagle znikł

Do granicy był jednak jeszcze spory kawałek

I wcale nie zapowiadało się łatwo

Nachylenie 6% to już nie przelewki…

Elbasen – ostatni punkt zwrotny przed odcinkiem do granicy

I kolejna dawka kontrastów

Kościół i meczet praktycznie w bezpośrednim sąsiedztwie

A tu ktoś mocno zaszalał…

Lavazh – ciekawe, że dla Albańczyka czysty samochód jest na tyle ważny, że myjnie stanowią ważną gałąź gospodarki…

Kilkukrotnie samochody jadące z naprzeciwka mrugały długimi, za każdym razem po chwili mijałem radiowóz (ani razu nie miałem jednak kontroli)

Dawno nie było gór…

Jakaś stara warownia czy czyjaś fantazja?

W Albanii jakość dróg to loteria, w tym roku udało się trafić lepszą pulę…

Akwedukt?

7%…

I na koniec Albania pokazała pazur…

Czarne plamy wypalonego asfaltu na poboczu tylko dodawały grozy.
Podczas tego podjazdu dostałem pierwsze ostrzeżenie, wskazówka temperatury po raz pierwszy zbyt bardzo się wychyliła. Natychmiastowe włączenie pełnego ogrzewania z nawiewem i wszystko wróciło do normy. Anomalia?

Siódma granica: Albania – Macedonia…

… i powrót do Albanii na kontrolę

Wypakowanie bagażnika chwilę zajęło, potem rzeczy z tylnej kanapy…

Kontrola pod maską…

I pod spodem…

Wszystko wyglądało na robione z konieczności dopełnienia procedury, gdyby chciał sprawdzić wszystko, łącznie z zawartością pudełek z częściami to siedziałbym tam do rana. Spakowanie wszystkie z powrotem znowu zajęło trochę czasu.

A po stronie macedońskiej…

… przeszukanie z psem do wykrywania narkotyków i spisanie danych

Byli jednak w miarę przyjaźni i w końcu mnie puścili
Przejście graniczne było na wysokości 1000 metrów n.p.m., camping był przy jeziorze, na mapie nie było widać serpentyn – ostatnie 15km miało przebiegać pionowym zboczem?