Dzień 8

4 gwiazdki

Self Balancing Scooter
Self Balancing Scooter Sale

Rano obudziłem się pod plandeką – dzięki Limbowa! :)

Za dnia, na polu było można się w końcu trochę ogarnąć…

… i zobaczyć gdzie właściwie jesteśmy

Byliśmy w Nabul, niedaleko Hammamet’u, ok. 70km od Tunisu.

Plany wśród ekip były różne, jedno zostali na polu, inni planowali zwiedzanie bliskie lub dalekie.

Mój wstępny plan zakładał przejazd ~200km, głównie autostradą, w okolice Safakis. Jednak ze względu na problemy z samochodem, plan został zrewidowany.

Nowy zakładał wyjazd na jedną noc do hotelu w nadmorskiej miejscowości Mahdia, ale to dopiero wieczorem.

W międzyczasie na pole specjalnie przyjechał sam właściciel – dzwonili do niego z któregoś ministerstwa z Polski i prosili, aby dowiedział się, czy nie mieliśmy żadnych problemów i czy wszystko jest ok. Taka informacja dawała pewien komfort.

Wybraliśmy się z Camp4x4 na spacer, do miasta poszliśmy plażą

Nie było trzeba być specjalnie spostrzegawczym, żeby dostrzec ilość śmieci…

Szliśmy przedmieściem, kontrasty było widać na każdym kroku, z jednej strony ulicy zadbane domy…

… a z drugiej rudery

I tak cały czas, zwykłe uliczki…

… i super hotel

Niewiele napisów dało się przeczytać…

O! Mają Starbucks…? A nie, czekaj…

Dotarliśmy na najwyraźniej reprezentacyjny deptak…

…a kawałek dalej wsiąknęliśmy w bazar – typowe alejki ze wszystkim za pół darmo ;-)

Ale ekspozycja w alejce to jedno, a magazyn w podwórku to drugie…

W drodze powrotnej kolejny kontrast – placyk w centrum, z pomnikiem… i górą śmieci

Trochę o samochodach.

Wśród nowych samochodów dominował Peugeot, Renault, sporo było też widać VW

Dostawcze to głównie Isuzu i Mitsubishi, a „klasyki” to Mercedesy beczki i stare Peugeoty pick-upy

ale trafił się np. 4-drzwiowy Fiat 127

Starych Peugeotów widziałem potem jeszcze kilka… dziesiąt. Tak samo jak żółtych taksówek

Krótki urywek z małego skrzyżowania

Większość samochodów była w mniejszym lub większym stopniu poobijana, a porzuconych (?) wraków też nie było trzeba specjalnie szukać

To wszystko to był jednak dopiero ledwo przedsmak tego, na co trafiłem jadąc do Mahdii.

Wyjeżdżając z campingu załatwiłem jeszcze małą pamiątkę (drzewko ocalało ;-)

Niedzielne popołudnie i wieczór – trasa okiem kamery

Pierwszy odcinek to dojazd do autostrady – ostrożna jazda i aklimatyzacja z ruchem ulicznym

Śmieci, pierwszy Peugeot, stragany na poboczu…

Na drogach i skrzyżowaniach panowała dość wyluzowana atmosfera, nie dało się jednak odczuć żadnej agresji lub nerwowości.

Pomyliłem zjazd i najpierw pojechałem w stronę Tunisu, na autostradzie były pustki

Przy zawracaniu na najbliższym zjeździe trafiłem na posterunek policji – zdecydowanie bardziej interesowały ich lokalne ciężarówki

Owce i kozy pasące się przy autostradzie…

Policja, przeładowane pickupy, owce…

Bardzo wyluzowany kierowca…

Co jakiś czas na poboczu ktoś stał i sprzedawał chyba coś do jedzenia – niektórzy machali chustami, inni oferowany towar zawieszali na czymś w stylu wędki

Bardzo ładny zadbany stary Peugeot

Bramki i możliwość zakupu czegoś do jedzenia…

Opłaty za przejazd odcinkiem autostrady wahały się od 1 do 2 dinarów (2-4zł) co z dobrą jakością nawierzchni było bardzo przyzwoita ceną.

Policja zupełnie nie zwracała na mnie uwagi

W końcu zjechałem z autostrady na drogi lokalne…

Pustki, śmieci…

Cały czas jechałem jeszcze na paliwie z Sycylii, kontrolka rezerwy paliła się już stabilnie, w kanistrze miałem 8 litrów – na prom powrotny i tak by nie starczyło. Zajechałem na najbliższą stację….

Dzieciak miał może 12 lat ? Zatankowałem za 20 dinarów, weszło 12 litrów, do hotelu wystarczy. Do pełna wolałem zatankować na jakiejś większej markowej stacji.

Wjechałem w miasteczka…

Szybko przestałem liczyć Peugeoty…

Zapadał wieczór, w kawiarniach była masa ludzi, a przy kawiarniach masa motorów/skuterów/motorowerów…

To co zaczęło już być regułą, to bardzo pozytywna reakcja „lokalnych” na widok złombolowozu…

… oglądali się, uśmiechali, machali, trąbili (nikt nie strzelał ;-)

Następne miasteczko przejechałem już po ciemku…

Na wjeździe do Mahdii – posterunek i kontrast do przed chwilą przejechanych miasteczek…

Do hotelu dojechałem wieczorem, już po ciemku, bez przygód, ale przejazd pozostanie w pamięci na długo.

Wysiadłem, i pierwsze co usłyszałem, to…

„Dzień dobry! I on dojechał aż z Polski!?” spytała Polka wychodząca akurat z hotelu wskazując na samochód…

Upewniłem się u ochroniarza, że nie muszę przestawić Łady (zaparkowałem naprzeciwko głównego wejścia…) i poszedłem do recepcji.

Po ciemku hotel robił niesamowite wrażenie…

Rano obudziłem się w śpiworze, na materacu, pod plandeką, a po raz pierwszy od tygodnia spać poszedłem w normalnym łóżku, i to w 4 gwiazdkowym hotelu w Tunezji, za całe 25€.

Orientacyjny ślad trasy